NIEUWS

Een gedicht voor nummer
32 van de Hallincqlaan

Struikelsteentjes inspireren in Dordrecht zo nu en dan tot gedichten. Op 27 januari 2022 was er voor Arie de Bruin een dubbele aanleiding om een gedicht te schrijven over de struikelsteentjes in zijn straat, de Hallincqlaan, bij huisnummer 32. Die dag was het gedichtendag, bovendien was het wereldwijd de Internationale Herdenkingsdag van de Holocaust. De Bruin stuurde het gedicht naar straatgenoten; daarnaast naar de Dordtse werkgroep Stolpersteine.

Hallincqlaan

De Hallincqlaan met bij nummer 32 de twee struikelsteentjes voor het echtpaar Kann.
Foto Redactie Website

Openbaar
Op huidig nummer 32 woonde in de oorlog de joodse familie Kann. Over haar is op deze website een achtergrondverhaal geplaatst, nummer 5. De steentjes die daar op 11 april 2014 in de stoep zijn aangebracht, voor Jacob Hendrik Kann en zijn vrouw Dora Juliëtta Spanjaard, zijn de eerste twee die in de openbaarheid zijn geplaatst, in bijzijn van de pers. Iets eerder die dag werden er vlakbij twee steentjes gemetseld op de Groenedijk, bij nummer 74. Maar dat gebeurde op verzoek van de familie Cohen tijdens een besloten bijeenkomst.
        Arie de Bruin (1947) woont schuin tegenover de voormalige woning van de Kanns. Hij is, meldt hij desgevraagd, “erg betrokken bij de geschiedenis van de jodenvervolging”, door zijn werkzaamheden voor de Stichting Loods24/Joods Kindermonument in Rotterdam, waarvoor hij een onderwijsproject heeft ontwikkeld. Dit project heeft hij ‘vertaald’ naar de Dordtse situatie. Op deze Stolpersteine-site is daarover geschreven, zie rubriek ‘Educatie’. Dit is zijn gedicht – een van zijn vele overigens.

Nummer tweeëndertig

Hallincqlaan stolpersteine voor Jacob Hendrik Kann en zijn vrouw Dora Juliëtta Spanjaard

Hallincqlaan
nummer tweeëndertig
plek om even stil te staan

vreemde steentjes in de straat
toch eens lezen wat daar staat
namen uit verleden tijd

bij dat huis met witte muren
nu vandaag mijn overburen
weg uit de vergetelheid

Huizen, Auschwitz
vierenveertig
cijfers, letters op de grond
wat hen daar te wachten stond
godvergeten onvoorstelbaar

hier sta ik
de wandelaar
en loop verder met een vraag:
wat had ik gedaan vandaag?